Yalnızca dijital kontrol politikaları değil, ayrıca Türkiye özelinde derinden hissettiğimiz medya sahipliği yapısının ideal bir gazetecilik pratiğine izin vermemesi de gazetecileri kendi alanlarına çekilme ve bireysel olarak üretimlerine devam etme yoluna itti. Geçmişte merkezi mekanizmalar dahilinde üretim yapan gazeteciler, gayrimerkezi üretim rejimlerine geçtiler. Böylece dağınık bir enformasyon rejimi ve bu dağınık rejimin getirdiği finansal modele ilişkin çok sayıda yeni deneyim ortaya çıktı.
